Munnar

We hebben ons dus lekker laten verwennen op ‘onze’ bambooboot, het is ons aan niets te kort gekomen! Helaas komt aan deze luxe na een dag alweer een eindeals we vertrekken naar Munnar. Dit is een hillstation, zoals ze dat noemen, gelegen in de heuvels/bergen van Kerala. Het stadje zelf is niet zo bijzonder, maar de omgeving des te meer. Zodra we Munnar uit lopen worden we omringd door schitterende groene heuvels. Het zijn niet zo maar heuvels, het zijn theeplantages! Heerlijk om daar doorheen te lopen, na elke bocht vormt er zich weer een ander uitzicht!
Op aanraden van een lokaal iemand gaan we een wandeling maken door de teavalley. Eigenlijk is het niet toegestaan om daar tussen de theeplantages te lopen en we worden daadwerkelijk een paar keer aangesproken. Gelukkig wisten wij ons eruit te lullen, al lopen we niet helemaal relaxed. (We voelen ons als een kind dat stiekem een koekje pakt uit de koektrommel en elk moment betrapt kan worden!) Als we na een tijdje een afgelegen dorpje bereiken, begroet iedereen ons vrolijk en voelen we ons weer meer dan welkom. We bedenken ons dat het grootste gedeelte van de mensen die hier wonen waarschijnlijk op de theeplantages werken. Dat kan bijna niet anders als we zien hoe ontzettend veel thee hier word verbouwd. Wat een werk!!!

In Munnar nemen we de tijd om goed na te denken wat we allemaal nog graag willen gaan doen in de tijd die ons nog rest. Het blijft toch moeilijk om keuzes te maken, vooral voor ons als twijfelaars haha. Maar het is dan toch gelukt om wat knopen door te hakken!
Zo vliegen we 11 februari naar de Andaman eilanden waar we 2 weken verblijven. Daarna vliegen we door naar Bangkok om zsm met Laos, Cambodja en waarschijnlijk Vietnam te gaan beginnen. Als dan onze laatste maand is aangebroken vliegen we naar de Filipijnen. Waar Noelle ons komt opzoeken!! Al met al hebben we dus nog heel veel leuke dingen in het verschiet liggen en hebben we er nog steeds heel veel zin in!!

Nadat we alles geregeld hebben, rest ons nog een paar dagen voordat we vanuit Chennai naar de Andamaneilanden vliegen. Aangezien onze voorkeur toch echt niet ligt bij die grote stad, kiezen we ervoor om een tussenstop te maken in Madurai. Daar bevind zich de grootste tempel van Zuid-India. Wat de TajMahal is voor Noord-India is de Sri Meenakshi tempel van Zuid-India, word gezegd.
Helaas mochten wij, als niet Hindu’s, niet overal naar binnen dus hebben we een klein gedeelte van deze prachtige tempel gezien. Er zijn vier ingangen, die elk gekenmerkt word door een grote kleurrijke toren die bestaat uit honderden beeldhouwwerken (goden, demonen en helden). Een prachtig staaltje architectuur is hier neergezet!

Gisteravond zijn we vanuit Madurai naar Chennai vertrokken met de slaaptrein. We kunnen niet meer wachten om naar de Andaman eilanden te gaan. Nog 1 nachtje slapen en dan is het zo ver!! Dan kunnen we gaan genieten van helder blauw water, sneeuwwitte stranden en zonsondergangen die de hemel oranje en roze kleuren!
Dit alles terwijl de wereld bij jullie waarschijnlijk rood, geel en groen gekleurd is. Blijft toch een beetje raar om er niet bij te zijn dit jaar… Maar we hebben dus een goed alternatief.

Vastelaovendsame ALAAF!

Leefs Bas & Vera

Ps. Wat we de vorige keer zijn vergeten te beschrijven is de welberoemde headwobble. Het is een vreemd knikje/hoofdschudden dat men voornamelijk in het zuiden van India gebruikt. Het heeft verschillende betekenissen: iemand begroeten, ja, nee, weet ik niet…. En we moeten ons best doen om telkens maar uit te vinden welke betekenis van toepassing is haha. Vooral in het begin was dit erg verwarrend, dat men bijvoorbeeld een soort van ‘nee’ knikte, maar ‘ja’ bedoelde. Een vreemd fenomeen…