It's more fun in the Philippines!

Daar staan we dan in Manila om Noëlle op te halen, maar waar moeten we zijn? We beseffen ons dat we geen vluchtgegevens hebben. Oeps! Niet zo handig aangezien er in Manila 4 vliegvelden/terminals zijn... Maar gelukkig maakt Noëlle op dat moment toevallig een tussenstop in China zodat we via de sms (old school ;-)) effe kunnen contacten om er achter te komen dat we op het goede vliegveld staan. Dus we hebben alles weer onder controle!
Na een tijdje wachten zien we eindelijk Noëlle door de deuren komen, in een spijkerbroek en een dik vest bij de hand wat we maar snel ver onderin de tas stoppen! Tijd om aan elkaar te wennen is niet nodig want het is net alsof we elkaar vorige week nog hebben gezien. Helemaal blij om elkaar weer te zien stappen we in de bus op weg naar een andere terminal, fingers crossed omdat we hopen dat we dezelfde dag nog door kunnen vliegen naar Palawan. (Deze vluchten wilden we eigenlijk van te voren boeken maar het zat allemaal een beetje tegen, maar dat verhaal zullen we jullie besparen) Ook nu verloopt het vrij soepel, op de kosten na ;-). Met zijn drietjes, en een rib uit ons lijf minder, stappen we in het vliegtuig.

Op Palawan besluiten we dat we voor vandaag wel even genoeg gereisd hebben en we blijven een nachtje in Puerto Princesa. Daar maakt Noëlle meteen kennis met de luxe van het backpacken: een douche die niet werkt en een wc waar je water doorheen moet gooien met een emmertje. Welkom in de Filipijnen haha!
De volgende dag komen we erachter dat we ook in de Filipijnen onze westerse stiptheid moeten laten varen, aangezien we een paar uur later aankomen in El Nido dan de bedoeling was. Omdat het op dat moment donker is ontdekken we de volgende dag hoe ontzettend mooi het hier is. We vinden een accommodatie aan het strand en dat is dan ook het eerste wat we smorgens zien: diep blauwe zee met eilandjes die oprijzen uit het water. ’s Avonds zorgt de zonsondergang voor een prachtige kleurenspel boven de zee. Je kunt je dus vast wel voorstellen dat we hier een tijdje zijn blijven hangen..
We huren er alle drie een motor om het binnenland in te gaan. Vol verwachting crossen we over de verharde weg totdat het opeens een kiezelweg word. Helaas voor Bas is het tempo vanaf dat moment een stuk lager. We doen ons best om alle keien te ontwijken en komen uiteindelijk aan bij Nacpan beach. Een lang uitgerekt strand vol palmbomen en wederom omringd door eilandjes. Vervolgens rijden we door totdat we Bocana bereiken. Daar lunchen we in een plaatselijk restaurant en verkennen dit vissersdorpje te voet. Met dezelfde nieuwsgierigheid als wij rondkijken worden we ook dit keer weer door de locals aangekeken.
Aangezien El Nido onder andere bekend staat om het eilandhoppen laten we dat niet aan onze neus voorbij gaan. Als we door de zee cruisen slaat het weer al snel om. In plaats van zonneschijn zijn er behoorlijke onweersbuien vandaag. Best een bijzondere ervaring zo ‘midden’ op zee. We doen verschillende eilandjes en lagoons aan en genieten al snorkelend van de kleurrijke onderwaterwereld. Want weer of geen weer het blijft toch prachtig!
Helaas werd Noëlle al snel ziek en is ze vaste klant van het kleine kamertje. Maar na een paar dagen is ze gelukkig weer wat opgeknapt en bezoeken we het strand bij ‘Las Cabañas’. Een prachtig idyllisch strand waar we onze laatste ochtend gaan relaxen. Ook daar is Bas alweer snel in het water te vinden (vastgegroeid aan zijn snorkelset ;-) en even later roept hij dat ik snel moet komen. Met mijn beste baywatchloopje ren ik elegant het water in, NOT haha. Om daar even later een schildpad te zien!! Dat zullen we niet snel nog een keer zien dus zwemmen we een tijdje met hem mee. Later ontdekken we er nog 2!!! Helemaal tevreden sluiten we ons bezoek aan El Nido af op weg om het vliegtuig te pakken naar het volgende eiland: Cebu.

Na een verlate vlucht komen we aan in Cebu City waar we graag de bus willen pakken naar het zuiden. Maar aangezien het morgen verkiezingsdag is stuiten we op een rij van honderden mensen die dezelfde bus willen pakken! De keuze om met de taxi te gaan is daarom snel gemaakt. Tot ongenoegen van de taxichauffeur die ons al zuchtend en puffend naar Tanawan brengt. Waarschijnlijk had hij spijt dat hij ons had toegezegd want het was een behoorlijke lange rit.
In Tanawan verblijven we in een luxe homestay en staan we ’s morgens om 5.30uur op om met de walvishaaien te gaan snorkelen. Dit voelde een beetje dubbel omdat deze gigantische zoogdieren elke ochtend gevoerd werden, waardoor hun biologische systeem verstoord is. Maar of we het nu doen of niet, gevoerd worden ze toch en het is een uitgelezen mogelijkheid om met deze gentle giants te zwemmen. Dus liggen we ’s morgens om 6.00uur in het water. Dit keer werkt de verkiezingsdag in ons voordeel want er zijn geen locals, dus zijn we in het begin alleen met een stuk of 8 walvishaaien en hebben we een uur ipv een half uur snorkeltijd!! Een beetje spannend is het wel maar al snel kunnen we er ook van genieten. Wat een prachtige reusachtige beesten!!! En dat op een paar meter afstand…

De whale sharks kunnen we afstrepen op ons lijstje dus is er niets wat ons nog in Tanawan houd. Met de bus reizen we dezelfde dag door naar het noorden van het eiland. Genietend van de uitzichten die dit groene eiland ons biedt gaat de tijd vrij snel. ’s Avonds kunnen we ook nog aansluitend een boot pakken die ons naar Malapascua brengt. Daar vinden we de volgende dag wederom een huisje aan het strand (na lang zoeken in de brandende zon) waar we ons de komende week gaan settelen.
We hebben van dit eiland hoge verwachtingen door de verhalen van anderen. Maar we zijn toch enigszins teleurgesteld. Naast het duiken is er namelijk niet heel veel te doen, er liggen veel resorts (terwijl we meer van bamboo hutjes houden) en het strand, hoewel ook erg mooi, niet direct is wat we ons erbij voorgesteld hebben. We vragen ons af of we de goede keuze hebben gemaakt. Later zullen we met pijn in ons hart afscheid nemen van dit paradijselijke eiland!
Gelukkig hebben we ons er goed vermaakt! De onderwaterwereld is er werkelijk FENOMENAAL. Bas en ik zijn al snel verkocht om ons advance duikbrevet te gaan halen aangezien we een mooie deal konden sluiten. De instructeur die we dit keer hebben is niet zo veeleisend als die we hadden op de Andaman eilanden. Maar goed ook want daar staan we nu eigenlijk ook niet zo op te wachten, al hoeven we er nu wel heel erg weinig voor te doen. Maar goed, al snel kiezen we de 5 specialties die we willen halen en de volgende dag staan we op voor dag en dauw en wagen onze eerste duik op 30meter. Wat een ervaring! We waren een minuut onder en werden al getrakteerd op een heuze show door 3 Treasure sharks!!! Spannend maar oh zo speciaal!! Deze haaien zijn ongeveer 2meter lang en staan bekend om hun sierlijke lange opstaande staart.
Eigenlijk hebben we alleen maar speciale duiken gemaakt. Zo staan we midden in de nacht om 3 uur op om op zoek te gaan naar de Hammerheads (terwijl we normaal gesproken enigszins beschonken thuis komen op dit tijdstip, tja dit is weer eens wat anders). Na een prachtige sterrenhemel volgt een mooie zonsopkomst, daarna trekken we onze duikpakken aan en hopen we geluk te hebben (de voorgaande keren hebben we ze niet gezien of ging de duik niet door dankzij de goede planning van de diveshop). En ja hoor, Bas heeft er verschillende gezien!!! Bofkont dat hij is! Doordat mijn regulator haperde ben ik iets later naar beneden gegaan met Bernard (instructeur). Hij heeft er ook verschillende gezien, maar helaas heb ik minder geluk 
Ook doen we onze eerste wrakduik die zeer bijzonder was. Het scheepswrak is de veerboot Doña Marilyn die in 1988 is gezonken tijdens een tyfoon. De tante van onze instructeur was zelfs een van de overlevenden die na 24 uur in het water werd opgepikt. Sindsdien schopt onze instructeur nog bij elke duik bij deze ferry eenmaal demonstratief tegen het wrak om de laatste wens van zijn nu overleden tante te eerbiedigen. Verder doen we nog een nachtduik en verschillende funduiken en zien we onder andere: zeepaardjes, slangen, rifhaaien, tonijn, naaktslakken, lionfish, super mooi gekleurd koraal en nog veel meer.

Verder proberen we tussen de duiken door aan te sluiten bij Noëlle en van de zon te genieten. Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan doordat de planning van de duikshop elke keer te wensen over laat. Alle duiken zijn vertraagd en er is er zelfs één niet doorgegaan (om 4.00 sochtends)! Deze duik hebben we gelukkig de dag erna wel ingehaald en hebben wel 2 extra funduiken gekregen om dit te compenseren, wat we natuurlijk niet hebben afgeslagen. ;-) Hierdoor zijn we uiteindelijk meer tijd kwijt met duiken dan de bedoeling was. Maar gelukkig heeft Noëlle zich niet verveeld en heeft ze veelvuldig de zon aanboden.
Nadat we ons Advance in the pocket hebben nodigt Bernard ons uit voor de opening van zijn duikwinkel. Daar zeggen we geen nee tegen want we hebben wel zin in een feestje! Door de motortaxi worden we opgehaald en komen we aan op een klein strandje met prachtige uitzichten. We krijgen een (lauw) biertje aangeboden en zien de zon onder gaan. Het word toch niet het feestje dat wij hadden verwacht, aangezien iedereen hard zijn best doet om orde op zaken te stellen. Toch is het een bijzondere ervaring en het ritje naar huis maakt dat af. Op zijn Aziatisch, met zijn drietjes op één scooter, door het donker worden we naar ‘huis’ gebracht…

Voor de afwisseling kiezen we ervoor om de Filipijnen af te sluiten met de beroemde rijstterrassen. Zo gezegd nemen we met pijn in ons hart afscheid van Malapascua en reizen we via Manilla (waar we even onze slag slaan in het winkelcentrum) met de nachtbus door naar Banaue. Een slapeloze nacht aangezien de airco op vriesstand staat en wij in onze korte broeken en hemdjes zitten! Gelukkig worden we smorgens weer verwarmd door het zonnetje en worden we in een jeepney naar een berg gebracht van waaruit we verder lopen (jeepney’s zijn bijzondere vervoermiddelen typerend voor de Filipijnen, zie foto’s op FB). Aangekomen in Batad zien we meteen waar we de lange reis voor gedaan hebben: een amphitheater van rijstterrassen! Aangezien het zonnetje nog hoog aan de hemel staat maken we een wandeling naar een waterval. Ondertussen zien we de lucht dichttrekken en het word steeds grijzer. Aangekomen bij de waterval begint het te stortregenen! Na 2uur schuilen hebben we de vredige waterval die eindigde in een blauw meertje zien veranderen in een bruine watermassa. Aangezien er geen verbetering komt lopen we de hele tocht door de regen terug (8uur later was het nog niet droog). Blijkbaar regent het daar elke middag aangezien het het begin is van het regenseizoen. De volgende ochtend maken nog een wandeling naar een viewpoint. Waar we door de rijstterrassen, over de randjes en door de dorpjes lopen HEERLIJK! En vervolgens gaan we terug naar Banaue. Waar we de volgende dag een tocht met een tricycle gaan doen (ook een typisch vervoersmiddel in de Filipijnen, een soort van overdekte motor met zijspan). We bezoeken nog een aantal viewpoints en zien steeds andere rijstterrassen. Om het goed af te sluiten nemen we een duik in de koude rivier om vervolgens in een natuurlijke hotspring tezamen met de locals weer op te warmen. Het is goed toeven daar!

Dezelfde nacht nemen we weer de bus terug naar Manilla (dit keer voorbereid met dikke vesten en dekens) waar onze wegen zich weer scheiden. Maar eerst kijken we terug op een onvergetelijke tijd in de Filipijnen die veel te snel voorbij is gegaan! Het is zeker niet het makkelijkste land om te bereizen, omdat je van eiland naar eiland gaat en daardoor extra veel tijd kwijt bent. Mede daardoor is het zeker ook niet het goedkoopste land. Al met al was het allemaal zeker de moeite waard en komen we er hopelijk nog een keer terug want 3 weken is bij lange na niet genoeg voor dit bijzondere land! Overal in Azië zijn we lieve mensen tegengekomen, maar hier in de Filipijnen spannen ze toch wel de kroon. Gevraagd en ongevraagd schieten mensen van alle kanten te hulp. Men maakt graag een praatje en ook hier weer staan ze met een stralende lach naar ons te zwaaien vanaf de wegkant!!!

Na drie weken samen reizen nemen we in alle vroegte afscheid van Noëlle en blijven we weer met zijn tweetjes over. Op naar Bangkok om onze laatste paar dagen door te brengen…..

Liefs Bas & Vera


En nog even voor de leuk:
- Wikipeeters wordt nu ook klikipeeters genoemd, aangezien Bas alle restjes van Noëlle en mij opeet. Waar hij dat allemaal laat dat mag Joost weten.
- Wanneer wij dames de weg weer eens kwijt zijn is kombas zijn toepasselijke naam, omdat we altijd naar het juiste pad teruggeleid worden.
- Noëlle vorige week tijdens een wandeling een geschreeuw hoorde dat ging door merg en been. Een uurtje later zagen we een varken liggen, gevuld met knoflooktenen en lenteuitjes!!