Lazy days & stunning views

Zoals we al schreven waren we van plan om in Goa niet veel te ondernemen. Nou ik kan jullie vertellen dat dat goed is gelukt! Het was een soort vakantie in onze reis. Nu hoor ik jullie al denken ‘jullie hebben al 4 maanden vakantie!’ maar we hadden echt even een pauze nodig.

In Goa doen we verschillende stranden aan (Vagator, Anjuna, Palolem) en genieten we vooral van de zon, zee en rust. Helaas moeten we deze rust even onderbreken omdat Vera een vreemde vlek op haar rug kreeg en uitslag over de rest van haar lichaam. (waarschijnlijk een allergische reactie op iets) Na een dagje ziekenhuisbezoek zijn we twee crèmes, twee soorten pillen en een zonnebrand met factor 50 rijker!! (zat ik net op te wachten). Met daarbij het nadrukkelijke advies om zo min mogelijk in de zon te gaan en geen alcohol te drinken. Je snapt natuurlijk wel dat ik daar niet vrolijk van word, maar ik heb mijn best gedaan en het resultaat mag er zijn. Alle vreemde vlekjes en uitslag zijn verdwenen! (en hebben inmiddels plaatsgemaakt voor jeukende muggenbulten haha)
Vervolgens bezoeken we wat strandjes in de buurt, shoppen we totdat we de winkeltjes uit ons hoofd kennen (vond Bas heel leuk ;-) nemen we geregeld een duik in de zee en genieten we van het lekkere eten.
Een keer delen we een rickshaw (tuktuk) met lokale mensen en worden we uitgenodigd om te komen lunchen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en maken dankbaar gebruik van dit aanbod. Deze mensen wonen onder 1 dak met hun hele familie (5 broers en hun gezinnen) en delen met hun eigen gezinnetje 2 kamertjes en een keukentje. In dit kleine keukentje weet de vrouw des huizes een heerlijke vis thali voor ons te bereiden, die we met de handen opeten. Thali is een soort rijstgerecht met verschillende soorten curries, en ja hoor de wonderen zijn de wereld nog niet uit, zelfs Vera leert langzaam aan rijst te eten!
We hebben een heerlijke tijd in Goa, maar na tien dagen chillen is het moment aangebroken om weer verder te gaan. We kijken er naar uit om weer dingen te gaan ondernemen en actief bezig te zijn. Op advies van velen zetten we koers richting Hampi, wat een waar paradijs zou moeten zijn.

En ja hoor, al die mensen hebben gelijk gehad. Woorden schieten te kort om uit te leggen hoe mooi we Hampi vinden, maar we doen een poging… Hampi is een dorp wat door een meanderend riviertje in tweeën word gedeeld. Het dorp word omringd door terracotta gekleurde keien (giantboulders) die heuvels vormen wat een surrealistisch beeld geeft. Daar omheen bevinden zich bananenplantages, ontzettend groene rijstvelden, palmbomen en hééééééél veel tempels. Volgens de LonelyPlanet een ‘dreamylandscape’, niets aan gelogen!!
Deruïnes, paleizen en tempels die overal verspreid liggen zijn vaak al honderden jaren oud, daardoor krijgt de omgeving iets mysterieus.
Heel lang geleden woonden hier ooit 500.000 Hindusin vrede. Er bevonden zich bruisende bazaars waar goud en sieraden en etenswaren werden geruild. Totdat de moslims / sultans deze grond veroverden en alles verwoestten. Bijna alle mensen zijn gevlucht, vermoord of hebben zelfmoord gepleegd (zoals onze gids uitlegt).Hampi is daarna nooit meer hetzelfde geworden…
Vandaag de dag is Hampi een waar backpackersoord, waar de meeste mensen langer verblijven dan ze eigenlijk van plan waren. Waar we ook kijken overal zien we ‘vreemde’ hippiefiguren: mensen met lange baarden (langer dan die van Bas), iedereen lijkt één of meerdere dreads te hebben, het lijkt soms wel een wedstrijd wie er het bizarste bij kan lopen. Ook al is het dan bijna carnaval, wij als nuchtere Hollanders doen daar toch maar niet aan mee…
In Hampi verblijven we in een homestay van ontzettend aardige mensen en ook hier weet de vrouw des huizes ons te verrassen met een overheerlijk avondmaal die we tezamen met de hele familie opeten! We huren hier een fiets en voelen ons helemaal in ons element. Tijdens deze fietstocht nemen we een verfrissende duik in een meer en later mogen we even proeven hoe het is om op de ricepaddy’s te werken. Op de terugweg bezoeken we de monkeytempel (ja ook hier weer) waar we genieten van een prachtige zonsondergang en de brutale apen.
Ook bezoeken we de deVirupaksha tempel, waar we gezegend worden door de heilige tempelolifant Lakshmi. Het grappige was dat we hem 5 roepie wilden geven, dat pakt de olifant dan aan met zijn slurf, maar hij gaf het aan ons terug want hij wilde 10 roepies anders zou hij ons niet zegenen! Dat hebben ze hem blijkbaar aangeleerd, Indiase mensen mogen geven wat ze willen…

Na Hampi gaan we naarMadekiri om een trekking te gaan doen in de Kodagohills. Daar blijkt het allemaal iets moeilijker te gaan dan we gewend zijn. We zien weinig tot geen westerse toeristen en veel hotels blijken vol te zitten. (ivm lang weekend) Althans, dat word ons vertelt, maar we krijgen toch sterk het gevoel dat ze ons als westerse backpackers liever geen kamer geven. Maar zo makkelijk laten wij ons niet uit het veld slaan! Uiteindelijk vinden we dan toch een hotel en regelen we een trekking van 3 dagen. We overnachten in de homestays van onze gids, terwijl zijn vrouw smaakvolle maaltijden voor ons maakt.
Deze drie dagen wandelen we door de prachtige groene jungle, beklimmen verschillende heuvels in de brandende zon en worden beloond door prachtige vergezichten. Ze noemen deze regio ook wel het Schotland van India en Bas kan zich daar wel in vinden.
Lopend door de tientallen koffie- cardamom- en theeplantages genieten we van de rust die deze omgeving ons geeft. Totdat we opeens een geluid horen vlak naast ons in de jungle…. “The elephant is there”, fluistert onze gids en de spanning stijgt!! Enkele minuten blijven we roerloos staan en doen ons best om een glimp van de olifant op te vangen. Helaas heeft hij zich niet laten zien en krijgen we van de gids geen toestemming om dichterbij te gaan kijken. Want dat is veel te gevaarlijk!
Daarna lopen we door en belanden we bij een koffieplantage waar we worden uitgenodigd om mee koffiebonen te plukken. Daar draaien wij onze hand niet voor om, dus we hebben ook hier even wat werk verzet!

Uiteindelijk zijn we aangekomen in Kerala, een prachtige tropische provincie in Zuid India. We verblijven een aantal dagen in Kochi waar we de kans grijpen om een rolletje te spelen in een Bollywoodfilm, genaamd 'ladies and gentleman'. (Één van de grootste filmindustries ter wereld, maar voornamelijk bekend in India) We hebben dus ons debuut gemaakt! Het was een bijzondere ervaring om een dagje mee te lopen op een filmset met Indiase supersterren.
Vera speelde een stewardess en Bas had een rol als enige westerse passagier tussen de Indiase mensen. De scenes werden opgenomen in de aankomsthal op het vliegveld. Deze dag bestond voornamelijk uit veel wachten en kijken hoe elke take een aantal keren overnieuw werd gedaan (Het leven van een superster gaat niet over rozen!). Maar we hebben het prima naar onze zin gehad! Aan het einde van de dag, toen we ons loon binnen hadden, zijn we door onze chauffeur weer teruggebracht naar FortKochin!
Verder in Kochi bezoeken we de kust waar de enorme Chinese visnetten onze aandacht trekken. Een bijzondere manier van vissen, maar het werkt… Op het einde van de dag word de vangst verkocht aan de kade. Verser kun je de vis niet krijgen, dus dat laten we niet aan onze neus voorbij gaan. We kiezen voor de white snapper en King prawns en laten deze klaarmaken in één van de restaurants. (als jullie de foto zouden kunnen zien ga je vanzelf watertanden!)
Vandaag hebben we rondgevaren door de backwaters van Kerala. Een doolhof van kanaaltjes omringd door palmbomen, Chinese visnetten, visfarms en tropische planten, wat zorgt voor een prachtige weerspiegeling op het water. Liggend op het dek genieten we van het zonnetje en een lekker briesje en we worden overvallen door een oase van rust. We voelen ons de koning te rijk en worden op onze wenken bediend!
Op dit moment zitten we met zijn tweetjes onder de sterrenhemel op het dek van ons bamboobootje/houseboot.Bas luisterend naar de muziek van Pink Floyd, en Vera met vastelaovesmuziek in de oren. (verschil moet er zijn he) genieten we van een heerlijk glaasje rum bij candlelight!Reden genoeg om te stoppen met dit lange verhaal!
Tot schrijfs!!.

Leefs Bas & Vera