Tibet!

Namasté lieve mensen, daar zijn we weer!!!

Zoals we in het vorige verslagje al typten hebben we in Chengdu rustig aan gedaan. Terwijl we in afwachting waren van ons Tibetaans permit, hebben we een bezoekje gebracht aan de panda’s. Helaas konden we deze dieren niet in het wild aanschouwen, maar hebben we ze gezien in een soort dierentuin. We waren er rond etenstijd, en dat is maar goed ook want daarna doen ze de hele dag niets meer. Wat een leven!

Voordat we aan de treinrit begonnen, die 48uur zou gaan duren, zijn we nog een dagje gaan relaxen in de Sauna met Nout en Jolanda. Het mannen en vrouwengedeelte is in China gescheiden. En vooral voor de mannen was dit een bijzondere ervaring. Het leek wel of alle mannen daar homo waren. Onze mannen werden van top tot teen aangestaard, en op sommige plekken bleven die blikken wel erg lang hangen! Ook kwamen sommigen wel heel dicht bij zitten of raakten ze zelfs Bas zijn been aan in de stoomcabine (waar je niets kunt zien)!!! Je kunt je vast voorstellen wat een ongemakkelijke situatie dat was haha.

Diezelfde avond vertrekken we met zijn vieren in de trein richting Tibet! We hebben een vierpersoonscoupé geregeld, wat erg relaxed is. Dat is weer eens wat anders dan een overvolle coupé met spugende, smekkende en rochelende Chinezen!! De tijd vliegt voorbij met lezen, kaartspelletjes, filmpjes en een pilske. Kortom: het is zeer gezellig. Ook ontmoeten we Onno en Oda die ons zullen gaan vergezellen tijdens de Tibet trip. Al snel merken we dat we behoorlijk in hoogte stijgen, want alles is een stuk vermoeiender. (het grootste gedeelte rijden we rond de 4000/5000m) Maar niet alleen daaraan merken we dat we stijgen, ook aan de uitzichten kunnen we het zien. Wat een prachtige landschappen trekken aan ons voorbij! Uitgestrekte vlaktes maken plaats voor besneeuwde bergtoppen. Dit bleek een goede voorbereiding te zijn voor Tibet.

Aangekomen in Lhasa beseffen we ons allemaal dat we heel veel geluk hebben dat we hier zijn! En we nemen ons voor om zo veel mogelijk te gaan genieten en alles in ons op te nemen. Op het station worden we meerdere keren gecontroleerd of we wel een geldig permit hebben (net zoals in Chengdu). En worden we door een politieman geëscorteerd naar onze gids. Door hem, Nyima, worden we hartelijk ontvangen en nemen we de witte ‘geluk sjaaltjes’ in ontvangst. Nyima blijkt al snel een lieve man te zijn die erg goed voor ons zorgt. Ook drukt hij ons meteen op het hart om niet over de politiek te praten, want als de regering erachter komt word hij opgepakt en zijn familie ook. Om over het waarschijnlijke vervolg daarvan nog maar te zwijgen... En de regering kan er makkelijk achter komen want er lopen dus echt spionnen rond, er hangen overal camera’s en er lopen 1000den politiemannen en soldaten rond. Dat hebben we de volgende dag meteen ervaren. In elke straat is een politiepost te vinden, veiligheidscontroles en soldaten.

Natuurlijk hebben we in Lhasa het Potala paleis bezocht, DE trekpleister van Tibet. Dit is het winterpaleis van de Dalai Lama’s totdat de 14de (huidige) en laatste vluchtte naar India om daar in ballingschap te leven. Dit indrukwekkende paleis telt 300 traptreden, 13 verdiepingen en 999 kamers. Alle voormalige Dalai Lama’s liggen hier in Stupa’s begraven. Nyima legt ons alles tot in de details uit, en we beseffen ons dat er een behoorlijke geschiedenis zich heeft afgespeeld.

Om het paleis lopen hordes Tibetanen de heilige loop, genaamd ‘de Kora’, met in hun handen een gebedsmolen en een rozenkrans die ze rond draaien voor geluk. Ook op alle andere heilige plekken zullen we dit gaan zien. Dit doen ze om de kans te vergroten dat ze een beter volgend leven krijgen. Daar zijn de Buddhisten voornamelijk mee bezig, bizar om te zien voor ons als nuchtere Hollanders.

Daarna hebben we de Jokhang Tempel bezocht. Daar zagen we vele mensen om de tempel lopen en prosteren, dat is een zware manier van bidden (plat op de buik gaan liggen en weer opstaan), en het heeft ook weer te maken met het volgende leven. In de tempel komen wij er ook achter dat onze gids enorm veel kan vertellen. (soms zelfs te veel) Maar hij legt uit dat het zijn taak als gids is en hij er verdrietig van word als hij het niet kan doen dus we blijven aandachtig (en soms vermoeid) luisteren.

Vanaf het dak van de tempel konden we zien dat op andere daken allemaal wachters/schutters staan… Ook hebben we rondom deze tempel gelopen, waar het vol staat met kraampjes. Daar hebben we van Nout en Jolanda geleerd dat we echt goed moeten afdingen, anders word je betoept waar je bij staat!

Vanuit Lhasa zijn we vertrokken, over land richting Kathmandu. Deze weg is de ‘Friendship highway’ genaamd, een van de mooiste routes die we ooit gedaan hebben. We zullen kort beschrijven wat we hebben gezien en meegemaakt, want anders haken jullie dadelijk nog af ;-)

Om te beginnen hebben we echt prachtige en indrukwekkende landschappen gezien. We rijden aan één stuk door bergen en bevinden ons constant tussen waanzinnige bergtoppen in (wederom 4000 / 5000m). We passeren verschillende bergpassen en helderblauwe meren waar we even stilstaan om van het uitzicht te genieten. Ook daar moeten we voor betalen, ook als je er niet stil staat (anders is de gids de Sjaak), en zo word de Chinese regering rijk… Maar dat maakt het er niet minder mooi op. Ook passeren we vele Tibetaanse dorpjes waar de tijd lijkt stil te staan, maar de mensen begroeten ons overal even vriendelijk. Ook bezoeken we nog verschillende kloosters, waar vandaag de dag nog steeds monniken hun rituelen uitvoeren.

De een na laatste avond was wederom een hoogtepunt. Terwijl we langzaam de zonsondergang tegenmoet rijden, doemt voor ons de hoogste berg ter wereld op (8848M)!! De Mount Everest!! Wat een fantastisch uitzicht!! En als we de andere kant op kijken zien we de lucht veranderen in de prachtigste kleuren roze, oranje en blauw. Onze dag kan niet meer stuk en we rijden een klein stukje door naar ons ‘hotel’, waar we later in onze slaapzak en met drie extra dekens in slaap vallen. (Want zoals we van te voren wel al wisten, is Tibet zeeeeer koud!)

De laatste dag rijden we omringd door de besneeuwde toppen van de Himalaya richting de grens van Nepal. Wat een raar gevoel dat we al afscheid moeten nemen van dit intense en indrukwekkende land. Al snel veranderd ook de omgeving en wanen we ons al een beetje in Nepal. In Zhangmu slapen we onze laatste nacht in Tibet. Daar staan we helemaal versteld van de massa’s vrachtwagens die opgesteld staan langs de afgronden, om de vracht over te laden in de Nepalese vrachtwagens. Dit omdat de Chinese vrachtwagens niet naar Nepal mogen, en andersom. Maar veilig is anders zeg maar.

De volgende dag rijden we over een stukje niemandsland naar de laatste controlepost. Aangekomen op de grens word alles grondig doorzocht. Daarna nemen we afscheid van Nyima die het ,net als sommigen van ons, een beetje kwaad kreeg. Een laatste gelukwens voor elkaar, een dikke fooi, een knuffel, een laatste keer zwaaien en we lopen over de Friendship Bridge zo Nepal in…..

Daarover de volgende keer meer,

Liefs Bas & Vera

We hebben trouwens een Ipod gekocht, dus kunnen we met jullie facetimen en berichten sturen mits je een Ipod/Iphone/Ipad hebt. Als je dat wil kun je even een mailtje sturen en laten we weten hoe het werkt..