China! (Guilin, Yangshuo)

Op het moment van schrijven zitten we goed en wel in de slaaptrein naar Chengdu. Omringd door een hele wagon Chinezen is het dan eindelijk gelukt om onze bedjes te vinden waar we de komende 27uur gaan vertoeven. We hopen van harte dat we geluk hebben met onze treingenootjes en dat ze niet gaan snurken, smekken, rochelen en spugen. Dat is echt ZO ranzig, maar het schijnt hier de normaalste zaak van de wereld te zijn! (wat niet wil zeggen dat het went)


Terwijl ons visum verlengt werd hebben wij een reusachtige Buddha bezocht in Leshan. Men heeft deze Buddha uit een rotswand gehakt en hij is dan ook meer dan 70meter hoog! Net zoals op andere toeristische plekken waren ook hier weer ontelbare Chinezen van de partij, die niet graag in een rij staan. Dat merken we al snel aan het gepor en geduw, maar al snel kunnen we er zelfs grapjes over maken ipv ons eraan te ergeren gelukkig.


Vervolgens zijn we met de trein van Chengdu naar Guillin gegaan. (dezelfde treinreis als we nu doen) Op het station hebben we 2 ontzettend leuke meiden (Aimie & Lorraine) ontmoet uit Engeland. En dat was maar goed ook, want de trein had namelijk 3 uur vertraging. Maar 27uur later kwamen we dan toch aan in het regenachtige, maar warme Guillin. Van daaruit zijn we de volgende dag naar de Dragon Backbone rijstterrassen vertrokken. Helaas regende het daar ook de hele dag, maar de uitzichten waren even goed prachtig! (hebben we de regenjassen ook niet voor niets meegenomen ;-)


Hierna zijn we doorgereisd naar Yangshuo. Een toeristisch stadje omringd door het prachtige karstgebergte. We keken er beiden naar uit om even in de natuur te kunnen zijn ipv in de steden. We hebben dan ook snel fietsen gehuurd om de omgeving te verkennen. Op onze prachtige roze fietsjes met mandjes zijn we langs de Yulong rivier gefietst. Door de dorpjes, langs visboerderijtjes en rijstterrassen. Al vrij snel waren we verkeerd gefietst, aangezien hier nergens (net zoals op vele andere plekken in China) fatsoenlijk bordjes of signalen staan aangegeven, maar dat vonden we geen ramp omdat we van het prachtige landschap konden genieten. Deze prachtige fietsen bleken al snel het handigste vervoermiddel in deze omgeving. Dus we hebben er dankbaar veel gebruik van gemaakt.
We zijn een middagje naar een ‘secret’ beach gegaan samen met Aimie en Lorraine. Na een uurtje zonnen bleek het toch niet zo’n geheim strandje te zijn. Er kwamen namelijk tientallen boten met toeristen voorbij. In het begin erg grappig omdat natuurlijk alle Chinezen meteen foto’s gingen maken toen ze ons in het water zagen haha. Met deze meiden zijn we ook naar een grot gefietst waar we in een modderbad zijn geweest. In het begin was het voor ons meiden wel even wennen. Het ‘water’ was koud, de modder voelde raar aan en je kunt niet zien wat er in het ‘water’ zit. Maar al snel konden we Bas vergezellen, die al lekker in de modder dreef! Na dit modderbad en een koude douche konden we gaan chillen in de hotsprings. Ondertussen konden we genieten van de prachtige grot, die verlicht werd met verschillende kleuren licht. Totdat we genoeg hadden van alle spugende en kuumende Chinezen.
Verder hebben we een aantal keren samen gegeten en op stap gegaan. Via via hebben we Marjolein en Jan ontmoet (die we straks in Nepal weer gaan zien) en nog vele anderen.. We hebben leuke en gezellige avonden gehad en ons alcoholpeil weer een beetje opgekrikt.
De laatste dag hebben we met zijn zessen (Aimie, Lorraine, Marjolein en Jan) scooters gehuurd om naar Xi’nping te gaan. Dat bleek achteraf toch niet onze beste dag te zijn, om het maar zacht uit te drukken. De dag begon goed. We genoten van het scooterrijden, de uitzichten en hadden de grootste lol. Tot we een berg omhoog liepen en Bas zijn enkel verzwikte op de top van de berg! Helaas geen mogelijkheid om te koelen, dus zijn we langzaam bergafwaarts gelopen. De scooter gepakt om terug naar Yangshuo te gaan. Maar al vrij snel mochten we aan den levende lijven ondervinden hoe chaotisch het verkeer is in China. In één van de dorpjes werd ons de weg afgesneden door een motor, waardoor we uit moesten wijken en remmen. Aangezien we op een gravelweg reden was dit geen succes, met als resultaat een slippartij! Gelukkig kwamen we er redelijk goed vanaf op wat schrammen en pijntjes na. Het vreemde was dat er genoeg ooggetuigen waren, maar er niemand een poging deed om ons te helpen. Zo vreemd!! Behalve een vrouwtje die ons uitnodigde in haar winkeltje om even onze wonden te wassen…. Gelukkig deed de scooter het nog en zijn we toch nog enigszins heelhuids teruggekomen. Geen scooters meer voor ons dus deze reis!!
(Men lijkt hier in China trouwens geen gebruik te maken van autospiegels of knipperlichten, hier word gewoon getoeterd als men elkaar in gaat halen. Maar aangezien er overal de hele dag getoeterd word trekt men zich daar natuurlijk weinig van aan. Daarnaast vragen we ons nog steeds af wat de verkeersregels zijn hier, als ze die al hebben.)


Maar zoals we al schreven zijn we nu weer op weg naar Chengdu en kunnen we even rustig aan doen. We voelen ons in ieder geval beter dan gisteren. Vera heeft er niet zo veel aan over gehouden, alleen wat pijn aan haar knie. Maar Bas heeft nog steeds een ei op zijn enkel. En waarschijnlijk is hij op het stuur gevallen waardoor hij pijn aan zijn ribben heeft. Dus zullen we waarschijnlijk even rustig aan moeten gaan doen. Hopelijk voelt hij zich snel weer de oude!


Liefs Bas & Vera


PS. We hebben nog niets vernomen over onze permit voor Tibet. Hopelijk horen we hier snel meer over..


Ondertussen hebben we een enerverende treinreis achter de rug! We werden de hele reis omringd door onze bejaarde en lieve treingenootjes. Natuurlijk kon er niemand Engels, maar het was duidelijk dat ze allemaal het beste voor hadden met Bas. Om de beurt kwamen ze allemaal een kijkje nemen en werd er volop gespeculeerd (denken we). De volgende morgen werd zijn enkel wederom onder de loep genomen om te kijken of de zalfjes, pleistertjes en goede zorgen geholpen hebben. We hadden behoorlijk bekijks, dus aan aandacht geen gebrek!