India!

Met groot genoegen delen we u mede dat we een fantastische tijd hebben hier in het kleurrijke India! Zoals jullie vast wel weten hebben we er met gemengde gevoelens naar uitgekeken, maar het valt ons 100% mee. Sterker nog, misschien gaan we hier zelfs wel langer verblijven dan in eerste instantie de bedoeling was.

Zoals we eerder al schreven zijn we met de trein naar Varanasi gegaan. We kregen geen stoelnummers dus konden we gaan zitten waar we maar wilden. Zo gezegd zo gedaan. 2 uur later zitten we hutje mutje met vele Indiase mensen vol verwachting te wachten totdat we in Varanasi arriveren. Tot onze verbazing komt de trein eerder aan dan we verwachtten en banen we ons een weg naar de taxi’s. Ons hotel is helemaal leuk en de mensen zijn ontzettend aardig en hulpvaardig. En eindelijk nemen we de warme douche waar we met smacht op gewacht hebben, en ik kan je vertellen dat dit heerlijk was!
Varanasi, wat volgens vele bronnen de meest hectische chaotische en vuile stad is van India, heeft op ons een zeer goede indruk achter gelaten. Het is een heilige stad waar vele pelgrims naartoe komen om hun zonden van zich af te wassen met het water van de heilige rivier de ‘Ganges’. Het is een magische plek waar we de meest uiteenlopende dingen hebben mogen ervaren: rituelen, mensen die zich wassen, kleding word er gewassen, hoofden worden geschoren, kinderen die cricket spelen (meest favoriete sport hier), koeien/buffels lopen rond en liggen te chillen in de zon, vele vliegers, geiten en zwerfhonden, mensen die ons dingen proberen te verkopen, massages worden er gegeven, zwervers, reusachtige stapels hout voor de brandstapels. En wat bizar en heftig blijft om te zien zijn de lijkverbrandingen… Je kunt je vast wel voorstellen hoe bizar het is om dit alles te zien, en dat allemaal in en rond dezelfde (vervuilde) rivier die men hier als heilig aanschouwt.
Verder struinen we, de koeienpoep en straatvuil ontwijkend, in Varanasi ook veel rond door de straatjes en steegjes van het oude centrum, waar je makkelijk kunt verdwalen.

Van Varanasi gaan we naar Agra, en omdat onze vorige treinreis zo goed is bevallen, pakken we ook dit keer weer de trein. Dit keer is het een slaaptrein die 12 uur zou gaan duren. Bij aankomst moeten we goed zoeken waar we moeten zijn, omdat hier nergens iets staat aangegeven. In eerste instantie moeten we er even aan wennen dat men het zeer interessant vind om ons de hele tijd te observeren. Maar op een gegeven moment zien we de lol er wel van in. Na een aantal uurtjes maken we ons klaar voor de lange nacht die voor ons ligt. En lang was die zeker, aangezien er zeker 3 mensen bij ons in de buurt lagen die een bos omzagen! En omdat het zeer koud was, aangezien we de slaapzakken terug naar huis hebben gestuurd en hier geen dekens aangeboden krijgen haha. De volgende ochtend staan we om 4.30 klaar om uit te stappen, maar dan blijkt dat we er nog niet zijn. Om een lang verhaal kort te maken komen we 12 uur later, dus na een rit van 24uur, aan in Agra. De stad van de Taj Mahal!

Helaas is het daar kouder en mistiger dan we verwacht hadden. Maar dat mag de pret niet drukken. ’s Ochtends gaan we naar het Agra fort. Waar we de mist heel langzaam een beetje zien optrekken. En we krijgen hoop dat we ’s middags dan toch nog de Taj Mahal kunnen gaan zien. Na dit fort bezoeken we de baby Taj Mahal. Je kunt op de foto’s zien waar die naam vandaan komt (als het uploaden lukt). ’s Middags gaan we naar een bedrijfje waar ze spullen van marmer maken en een juwelier, maar dat alles is ver boven ons budget! Ondertussen is de dichte mist verdwenen en komt het zonnetje erdoor. Dus is het eindelijk tijd voor de Taj Mahal!! Zodra we naar binnen lopen begrijpen we meteen waarom men dit het zevende wereldwonder noemt. Wat een plaatje!!! We zijn helemaal in ons element, en vooral Bas kan zijn lol niet op omdat hij hier lang naar heeft uitgekeken. Bizar eigenlijk dat dit grote mausoleum helemaal van marmer is gemaakt. En de gedachte erachter is misschien nog onwerkelijker: Het is namelijk gemaakt door Shah Jahan ter nagedachtenis van zijn derde vrouw (duurde 21jaar). Maar toen Shah’s zoon aan de macht kwam, werd hij gevangen genomen in het Agra fort, om te voorkomen dat hij nog meer geld uit zou gaan geven. (want zo’n marmeren gebouw kost nogal wat) De rest van zijn leven (8jaar) kon hij de Taj Mahal bewonderen vanuit een cel in het Agra fort...

Nadat we afscheid hebben genomen van Nout en Jolanda (waar we al een hele tijd mee samen reizen), gaan we met zijn tweeën richting Jaipur, de hoofdstad van Radjastan. In het oude centrum staan voornamelijk roze gebouwen. (Ooit die kleur geschilderd om de prins van Whales te verwelkomen) Dit gedeelte van de stad verkennen we al lopend. We struinen de bazaars af en ondertussen komen er regelmatig nieuwsgierige mensen op ons af om een gesprekje aan te gaan, een handje te geven of om een foto te maken. In de achteraf straatjes worden we al helemaal met open armen ontvangen. Iedereen zwaait en begroet ons. Bas krijgt verschillende complimentjes over zijn haren of zijn kleding keuze ‘you are very handsom bro’ echt hilarisch!
Na vele adviezen van de lokale mensen gaan we alsnog naar de monkey temple, omdat het geweldig moet zijn. Vroeg in de morgen, in een sprookjes achtige setting, hebben we deze temple bezocht en werden de aanbevelingen meer dan bevestigd. Opkomende zon, badende mensen, 100den apen en idyllische tempels te midden van de heuvels. Prachtig!
Omdat we daarna nog wat tijd over hebben besluiten we een Guru te bezoeken. Een aparte ervaring. Hij weet ons dingen over onszelf te vertellen die daadwerkelijk kloppen, zonder voorinformatie! En over sommige andere dingen hebben we onze vraagtekens. Maar hoe dan ook hebben we weer stof tot nadenken gekregen…

Ondertussen zijn we aangekomen in Pushkar, het witte stadje. En maken we plannen om naar Jaisalmer te gaan om de jaarwisseling in de woestijn door te brengen onder een mooie sterrenhemel…
FIJNE JAARWISSELING ALLEMAAL EN TOT SCHRIJFS IN 2013!

Liefs Bas & Vera